Anneleen van de blog '
handgemaakt, dat smaakt' nomineerde me met de Liebster Award. Fijn om genomineerd te worden, dat is zeker. Maar het kettingaspect ervan... daar heb ik dus niets, maar dan ook niets mee. Sterker nog, ik wil daar niét aan mee doen. Wanneer je de ketting verbreekt, is ongeluk jouw deel. Zo is het toch, hé? Awel, ik doe daar dus niet aan mee. Niet omdat ik ongeluk wil, nee, zou destructief ben ik nu ook weer niet. Ik hou me ver van alle dingen, mensen die pretenderen mijn leven te kunnen voorspellen.
Bij deze heb ik dus al één ding over mezelf verteld. Ja, je krijgt een inkijkje in mijn leven en je krijgt antwoorden op Anneleens vragen. Uit respect omdat ik de award kreeg en omdat ik ook wel zichtbaarder wil zijn. Het kettingaspect van "nu moet je ook nog 10 andere blogs nomineren of..." laat ik achterwege.
Nog tien weetjes dus:
- Ik voel me soms een buitenbeentje in blogland. Een vrouw (hier doe ik nog mee met de massa) van bijna 40 (geen twintiger en dertiger dus zoals de meesten), kinderloos dan nog wel (de uitzonderingspositie wordt serieus verstevigd), manloos (wie deelt er nog mijn sociale status?), en last but not least op zoek naar een lieve vrouw (en daar sta ik dan alleen in mijn hokje... of is er nog iemand?). Dat telt al qua bekentenis, niet?
- Ik woon in Gent, ergens in de 19de-eeuwse industriële gordel, in een klein arbeidershuisje. Je weet wel, keuken beneden, daarboven living en daar nog boven slaapkamer, douche en WC. Het huisje is voorzien van een 20ste-eeuws terras, waar het in de avondzon heerlijk vertoeven is. Jammer genoeg is de kwaliteit van de muren ook 19de-eeuws. Niet ideaal voor iemand die niet houdt van burenlawaai.
- Mijn metekindjes hebben een grote plek in mijn hart. Metekindje 1 is 9,5, woont in het verre Zwarte Woud en is een voormalig buurjongetje. Metekindje 2 is 9 en woont een pak dichterbij. Metekindje 3 is bijna 2 en woont weer wat verder.
- Wat doe ik nog naast handwerken? Lezen, zingen, piano spelen. Mijn pianospel is niet meer wat het geweest is, maar het hoeft gelukkig niet virtuoos te zijn om mooi te zijn.
- Mijn favoriete vakantie: trekken in de bergen. Ik heb een zwak voor kale, grootse landschappen. Hier en daar een knoestige boom, kolossale zwerfkeien, klaterende beekjes, een vlek achtergebleven sneeuw.
- Voortdurend op tocht, op zoek naar leven dat goed genoeg is. Dat kan fijn zijn, boeiend, verwonderlijk, maar vaak ook lastig.
- Op zoek naar werk. O ja, mijn laatste sollicitatie ging goed. Ik ben tweede geëindigd en zit dus in de wervingsreserve. Van zodra er nog een job vrijkomt, is die voor mij!
Dat zijn al acht weetjes in totaal. Ze worden korter. Ik moet meer zoeken naar wat ik nog kan vertellen. OK, nog drie te gaan.
- Ik wil iets uitvinden. Niet iets groots of ingewikkelds, maar een patroon voor een tas. En dan beroemd worden... :-) Ach nee, maar een eigen tas ontwerpen, die een naam geven, en dat anderen die dan maken, dat zou ik wel fijn vinden. Alleen jammer dat ontwerpen niet voor mij is weggelegd. Of nog niet.
- Misschien vind ik nog inspiratie in wat ik niet graag doe: bandwerk, en bandwerk begint al heel snel (bij twee stuks bijvoorbeeld). Ergens mee beginnen, is ook vaak lastig, zelfs al ik weet dat ik er plezier in heb, eenmaal bezig. Dat doet veel tijd verloren gaan.
- Het wordt ondertussen te koud op mijn terras. Voila, ik hou het voor bekeken. Hieronder volgen nog de antwoorden op Anneleens vragen. Die schreef ik eerst. Op een vraag antwoorden is immers gemakkelijker dan zomaar iets vertellen.

Wat is je favoriete
stofje?Dat is een moeilijke om mee te beginnen. Ik heb alvast geen favoriete designer. Ik onthou trouwens ook geen namen. Dit stofje kocht ik als laatste en vind ik wondermooi:
Ik watertand ook bij de nieuwe SoftCactus-stofjes. Maar er is een koopstop ingelast, dus...
Onder welke naaimachine
rollen je projectjes vandaan?
Ik werk op een Pfaff, een modelletje van tien jaar terug. Geef foefjes of tierlantijnjes, maar oerdegelijk.
Wat zou je ultieme
droomjob zijn?
Hmmm... daar ben ik naar op zoek. Een dienstverlenende sector, dat staat vast (ik heb geen greintje commerciële feeling en quota, concurrentie, prestatiedrang en dergelijke zeggen me niets). Alsmaar bijleren, dat is noodzakelijk. Maar geen examens meer, nee, daar heb ik het mee gehad. Een expert zijn. Antwoorden zoeken, antwoorden geven. Hoe complexer, hoe liever.
Wat doe je het liefst in
je vrije tijd?
Het allerliefste (maar nog te weinig) ben ik in fijn gezelschap. En de tijd thuis besteed ik vooral aan naaien (in de winter of bij regenweer) en breien (bij mooi weer op een bankje, een terrasje). Niet bijster origineel hé, in dit bloglandschap?
Welk attribuut in je
naaidoos zou je niet meer kunnen missen?
Tja, het tornmesje zeker? Wat een gepruts moet het anders zijn om stiksels weer open te krijgen.
Wat is je lievelingskleur?
Blauw, in al zijn tinten.
Wat is je favoriete
stoffenwebsite?
Heb ik niet. Ik koop stof nog voornamelijk in een bakstenen winkel. De stof voelen is een belangrijke stap in het koopproces.
Waar hebben jullie leren
naaien?
Mijn moeder heeft me leren naaien, ergens te midden van mijn lagere schoolloopbaan. Het precieze moment kan ik me niet herinneren. Ook niet hoe dat ging trouwens. Behalve dat ik geen elektriciteit mocht gebruiken en de naald handmatig moest bewegen. Geen idee wat ik voor het eerst maakte.
Wat ga je tijdens je groot
verlof doen?
Niets bijzonders, vrees ik. Een leuke job hebben, zou fijn zijn.
Mijn vakantie situeert zich halfweg juni. Dan gaan we met het koor een weekje naar Dublin voor een internationaal korenfestival. Zalig. Daar zie ik nu eens echt naar uit. Een week onder vriendinnen, veel zingen, nieuwe mensen leren kennen.
Dessert of voorgerecht?
Dat weet ik eigenlijk niet. Ik neem meestal geen van beide. En al zeker geen dessert. Ik wil de smaak van het hoofdgerecht niet kwijtraken. De zoetigheid komt wel op een ander moment van de dag (veel te vaak en veel te veel).
Ben je een ochtend- of een
avondmens?
Een ochtendmens. Ik hou van de rust 's morgens vroeg.
Hieronder nog een product van bandwerk, om dit bericht was op te fleuren. De derde Betty, drie keer dezelfde stoffencombinatie. De laatste keer, de allerlaatste keer, voor een tijdje.